We zijn Wereldkampioen

Het kan niemand ontgaan zijn dat the All Blacks, na een zenuwslopende finale tegen Frankrijk, met 8-7 het WK Rugby hebben gewonnen. Ik zou niet weten wat er in dit land zou zijn gebeurt als het anders was geweest! Van de ruim 4,5 miljoen inwoners zijn zeker 4,5 miljoen bezig geweest met het WK. Wat een feestje. Ook wij hebben natuurlijk de All Blacks gesteund (is onderdeel van het inburgeren)!
Maar nu is het over en na drie dagen van parades door de grote steden, kunnen we weer verder met het 'gewone leven'.
Er ligt nog steeds een containerschip olie te lekken aan de kust hier (400 km verderop).  Ze zijn nog  druk bezig met het leegpompen van het schip en op het strand zijn grote groepen vrijwilligers bezig de olie op te ruimen die aanspoelt. Het is naar dat juist op een super toeristische kuststrook dit is gebeurt. De meningen over het schoonmaken en of dat tijdig af is voor de zomer (vanaf kerst tot eind Januari) lopen uiteen. Ondertussen mag je blij zijn dat je niet net jouw container op dit schip hebt staan! Er is nu net een speciaal schip gearriveerd dat de containers gaat overzetten, maar dat gaat ongeveer met 1 per dag niet snel.  Het ziet er uit als een dreigend omvallende blokkenstapel.

Er spoelen natuurlijk ook vogels aan met olie. Een 'grappig' voorbeeld van NZ's enthousiasme was dat een grote groep vrouwen een paar honderd truitjes heeft gebreid voor de pinguins die zijn aangespoeld, want ja, als je schoon bent gemaakt van olie, heb je ook geen beschermende huidlaag meer. Helaas voor deze mensen vonden de experts dat de pinguins wellicht nog meer gestressed zouden kunnen raken van een wolletje, dus dat was dan voor niets!

Ondertussen hebben we ook hier van Happy Feet niets meer vernomen en gaan de meeste mensen er vanuit dat Happy Feet is verandert in een Happy Meal.
Tja, en dat was het dan wel qua wereldnieuws!

Zelf zijn we nog steeds lekker bezig. Philip is heel druk met Relatieplanet, dat lijkt ook nog wel even voort te duren. En ondertussen netwerkt hij en heeft hij afgelopen week zijn eerste Improv-optreden gehad. Morgen mag hij weer, dus dat gaat goed!

Zelf ben ik zo druk met 'dingen', dat ik me niet kan voorstellen dat ik ergens tijd heb om te werken.
Ik heb mijn Engelse examen op een half puntje op 1 onderdeel niet gehaald en dat was erg frustrerend. Vooral omdat de rest van de test best leuk ging (7,8,9). Maar ja, niet genoeg om het registratieproces als psychotherapeut in te gaan en voorlopig laten we dat maar even zitten. Nu ga ik proberen lid te worden van de counselors-bond, dat lijkt iets makkelijker!
Ik kijk wel voor werk, heb ook wel op banen gesolliciteerd (tot nu toe zonder succes) maar ik schat in dat ik uiteindelijk toch het liefst iets voor mezelf begin. Maar wie weet wat er nog voorbij komt!

Gelukkig vermaak ik me prima met andere activiteiten. De tuin vraagt veel onderhoud en we zijn er achter dat onkruid harder groeit dan onze groente!
De hele tuin is sowieso een groen paradijs aan het worden, dankzij het groeizame weertje (zon, zon en regen en warme temperaturen). Het helpt niet dat ik met tennis een tijd terug iets aan mijn schouder heb opgelopen en nu met een ontsteking zit, die niet overgaat.
Tennis gaat goed, ik zit in twee teams en dat is gezellig en bovendien winnen we ook nog regelmatig.

Ik ben vorige week (eindelijk) weer eens wezen paardrijden. Samen met Anouska (ook uit NL) en twee begeleiders een tocht van 3 uur gemaakt aan de Westkust. Dat was super! Ik heb voor het eerst van mijn leven op een strand gegaloppeerd en dat was heel spannend, maar vooral leuk. Het was ook grappig om dwars door bossen en door zandduinen en heuvels op en af te gaan. Ik denk dat dit het echte rijden is. Ik vond het ook wel spannend, omdat ik alleen nog maar gewend was om keurig achter de instructeur te blijven en al helemaal nog niet buiten de bak had gegalopeerd. Maar we hebben het goed doorstaan, ze vonden dat we goed reden (met dank aan manege Zonneveld)!
      



Ik ben twee weken geleden weer een paar dagen naar vrienden in Taupo geweest. Ditmaal Matthijs meegenomen, een 18-jarige backpakker die bij kennissen hier was en die kant op wilde. Uiteindelijk een weekend Matthijs mee op sleeptouw genomen met de familie. Lekker actief gedaan en natuurlijk de halve finales van het Rugby gekeken. Ik heb zowaar weer eens in een zwembad gelegen, maar dit was lekker thermisch verwarmd! We hebben de boerderij waar David manager is bezocht, erg leuk. En met als resultaat dat Matthijs daar nu aan het werken is als melker.

twee keer per dag lopen deze koeien van de wei naar de melkstal, een klusje waar David om 3.30 's ochtends mee begint

In totaal worden in twee stallen gemiddeld 3.500 koeien gemolken, daarmee zijn ze de grootste boerderij van NZ . 90% van de melk is voor export.

De koeien komen binnen via een sluis, waarna ze terecht komen op de langzaam draaiende caroussel. Hier kunnen tegelijkertijd 80 koeien op gemolken worden. Werkers sluiten de melkmachine aan en ondertussen krijgen de koeien eten. Als ze klaar zijn, worden ze automatisch afgekoppeld en terug bij het beginpunt lopen ze van de carrousel weer naar buiten.

Matthijs en ik hebben geoefend!

David in actie met een koe met een hoefprobleem

Anouk en Hunter

En geloof het of niet, maar na drie maanden gedoe hebben we dan eindelijk onze motoren terug gekregen. Bij die van mij konden ze een stickertje niet vinden die ergens op de motor hoort te zitten en dat leverde nogal wat vertraging op. Sowieso een hoop gedoe over papieren, keuringen, lichten die niet goed stonden en uiteindelijk moest de Yamaha een compleet nieuw voorlicht, want dat moet de andere kant op schijnen, omdat we hier links rijden. Uiteindelijk wist de Yamahadealer in NL waar de sticker hoorde te zitten, en toen stond ik ineens (na 20 tevergeefse frustrerende bezoeken aan een niet-verstaanbare medewerker van die zaak) binnen 10 minuten buiten met de papieren voor twee goedgekeurde motoren. Philip toert al lekker rond en is een bezienswaardigheid op het electrisch apparaat. Zelf wacht ik even op een goedwerkende schouder.

Bij de manege is het erg leuk. Ik doe af en toe extra diensten, zoals in de vakanties. Ik doe inmiddels zowel het sidewalken (kind begeleiden) als het leaden (paard begeleiden). Morgen ga ik kijken bij zo'n zelfde soort manege hier in de buurt om af en toe te helpen met klussen.

Parihi, 1 van de kinderen die ik begeleidt

Gelukkig met mooi weer meestal buiten en in een groep lopen meestal bij elk kind twee mensen er naast en iemand die het paard begeleidt.

Ondertussen zijn we jarig geweest en heb ik voor de gelegenheid mijn oude fiets ingeruild voor eentje die hier het bergterrein beter aan kan. Ik doe mijn best om regelmatig te oefenen, maar aan conditie toch nog een beetje gebrek!

Gevierd hebben we het bij Leoni en Brian, compleet met taart en kadootjes, dus echt jarig!

Nou dat was het wel weer voorlopig vanuit Nieuw Zeeland!

Er is vast veel meer te vertellen, maar het leven gaat ook steeds meer z'n gangetje, al zou je dat na deze opsomming misschien niet zo zeggen ;-)

Ik voel me natuurlijk behoorlijk gezegend voor dit leventje, en dan moet de zomer nog beginnen!









Donder wil even laten weten dat hij het ook heel zwaar heeft hier!

en Niki ook......