dinsdag 28 juni 2011

5 weken Nieuw Zeeland

Terwijl Nieuw Zeeland net over het overlijden van Schaap Shrek heen is, en wij hier allen meeleven met het wel en wee van Happy Feet, heeft Philip een samenvatting gemaakt van de eerste 5 weken van ons emigranten-bestaan.





Ik ga emigreren en neem mee:
    
Het emigreren in de moderne tijden wijkt belangrijk af van dat vijftig jaar geleden. Indertijd zat men op een boot met wat je kon meekrijgen uit het vaderland. Eenmaal aangekomen werd je al dan niet door landgenoten, familieleden en ander geïnteresseerden geholpen. Verder kon je niet zoveel doen. Informatie haalde je uit een krant of uit wat anderen je wisten te vertellen.
Uit de krant haalde je waar je kon huren en waar je kon werken. Aangezien je verder alleen meubelen had had je alleen plaats nodig waar je die kon stallen, zodat je een woon en slaapplaats had. Het voormalige thuisfront was geen issue, een brief deed er drie maanden over, en bellen, als er al een lijn beschikbaar was, kostte een maandloon per minuut.
Zo niet tegenwoordig. In de moderne tijd moet je een geheel andere set aan vaardigheden en spullen meenemen. Ok, landgenoten en familie spelen zeker nog een rol, maar zonder het internet doe je niet veel meer. Kranten zijn veel te traag.

In Nieuw Zeeland hebben we voor hen die ons willen volgen een lijst van dingen gemaakt van dingen die je mee moet nemen en zaken waar je rekening mee moet houden.
Wat neem je mee? En wat doe en laat je?     
  • Een goede telefoon met internet. Alles, maar dan ook alles, in NZ gaat via internet. De eerste actie die je neemt is een sim-kaart met internet op de kop tikken. We kozen voor 2 degrees die voor $150 12 GB aanbood. (Ja, Nederlanders, we zijn extreem verwend met ons flat rate internet, in de rest van de wereld is het gewoon doekoe lappen voor de Giga bytes). Ik heb een android telefoon zodat je de telefoon internet via wifi kan delen met andere machines, het z.g. Tetheren.
  • Laptops. Een per persoon. Hoeft niet al te zwaar te zijn, de websites van NZ lopen vijf jaar achter met die in Nederland, maar zijn daarmee wel erg snel en lichtgewicht.
  • Verlengsnoeren en verdeel dozen. NZ huizen hebben over het algemeen een tot twee stopcontacten per kamer en als je al je apparaten wilt gebruiken dan heb je er minimaal vijf nodig.
  • Verloop stekkers van NZ naar NL. Koop er meteen tien, dan ben je voorbereid voor als je spullen komen en dan de veertig contactpunten hebt die je nodig hebt.
  • Een goede GPS navigator, wij hebben een antieke Tomtom meegenomen met een redelijk recente kaart van NZ. Vooral in een grote stad als Auckland is het enorm handig want het wegennet is, op zijn zachtst gezegd, onoverzichtelijk.
  • Een printer. Wat lomp om mee te nemen, maar men is hier dol op papier. Iedere stap betekent weer een kopie van het paspoort, kopie formulier en wat nog meer. Wij hebben de buren gek moeten zeuren om kopieën. Aan de andere kant, een paar keer heb ik gewoon met mijn mobiele telefoon foto's gemaakt van documenten en vreemd genoeg was dat dan ook weer goed.    

Over huisvesting        
  • Een goed startpunt. Wij zaten een flink eind uit de buurt van Auckland in het begin. Dat is niet erg handig omdat je iedere keer een flink eind rijdt om ergens te komen.
  • Voortbordurend op punt een. Zorg voor een goede plaats waar je je goed kan voorbereiden. We zaten in een Bed en Breakfast in een kamer op het zuiden net buiten bereik van de B&B's draadloze internet. De kamer had geen verwarming (dat heb je als je denkt dat de winter een goede tijd is om te komen) en ik kan je vertellen dat de combinatie van kou, vochtigheid, jetlag en een onbekend land geen ideale combinatie is om mee te beginnen. We hebben uit de B&B wel een hoop heel waardevolle informatie gekregen over hoe moesten starten in NZ. Maar als je toch de keuze hebt. Neem iets met verwarming of een kamer op het noorden.

Over auto's            
  • Neem een automaat. Manual cars zijn leuk in een plat land, maar in Auckland zijn ze erger dan waardeloos. Je bent toch al bezig niet om te komen in het verkeer (links rijden!!!) en dan is het schakelen en koppelen op hellingen en schuin lopende wegen net teveel werk. Huurauto's met manuele schakelbakken zijn erg goedkoop. Niet zonder reden, ze zijn waardeloos.    

Over het huren van een huis.            
  • In NZ vragen ze overal referenties, dat is hartstikke leuk als je hier net bent, want die heb je dan niet. Er is echter een uitweg, dat is etniciteit. We hebben een huis gehuurd van een Zuid Afrikaanse huisbaas waarmee we als Nederlanders een klik hadden. (Dat en dat 20 jarigen als huurders een garantie op sloop van je huis is.) Bovendien waren zij ook emigranten en zo snapte ze ook wat het inhield om niets te hebben zodat we van hen in ieder geval wat spullen konden lenen.

Over werk zoeken.
NZ heeft nogal gulzig veel hoogopgeleide mensen binnengehaald. Want die hebben ze nodig, helaas heeft men daarna vergeten de nieuwe mensen te vertellen hoe ze precies werk moeten zoeken want Kiwi werkgevers zijn heel erg picky over wie ze aannemen. Tenslotte heeft de ARMS, een ministerie voor integratie, besloten om de immigranten beter te begeleiden want als je je hoog opgeleide mensen alleen in de supermarkt terug vindt is dat best zonde. Leerpuntjes:

  • Kiwi's zetten geen baan advertenties. Omdat er zoveel werkzoekenden zijn verzuipt iedere HR medewerkers in stapels van honderden reactie per advertentie. Liever zoekt met het in de vrienden en kennissenkring. Oplossing, netwerken!
  • Kiwi's zijn erg gevoelig voor taal. Slecht Engels ? Doei! Bovendien moet je een speciaal soort van taalgebruik hebben. Bijvoorbeeld Indiërs spreken goed Engels maar hun toon is dwingend en hard. Kiwi's haten dat. Oplossing, leer Kiwi Engels. Leuk voorbeeld, als je iets vraagt over iets wil bevestigen moet aan het einde van je zin je stem een halve octaaf omhoog gaan, want dat is beleefd. “Please” zeggen is dan overkill.
  • CV's moeten exact aanbieden wat gevraagd wordt. Vragen ze een HBOer? Dan nemen ze geen universitair geschoold personeel aan. Vragen ze iemand met zes jaar ervaring met skill x, dan nemen ze je niet aan als je vijf jaar ervaring hebt, of zeven. Het is niet minder ziek dan in Nederland waar je de skill die gezocht wordt minimaal zes keer in je cv moet voorkomen. Kortom, per baan herschrijf je cv. Ook is het van belang dat je alles na belt. Persoonlijkheid telt meer dan skills. Vermeld hobby's en vrijwilligers werk, want ze zoeken sociale mensen, opnieuw, je skills zijn minder belangrijk. Vergeet liegen in je cv, je mag dingen weglaten, verdraaien, zelfs je voornaam veranderen. Je mag alleen geen vaardigheden verzinnen die je niet hebt. Zeggen ze.
  • Tussen personen en bemiddelings-bureaus zijn waardeloos. Ze krijgen alleen betaald voor succesvolle plaatsingen en immigranten worden zelden geplaatst, ergo, je bent niet de moeite waard.
  • Kennis is macht, kennissen machtiger. Zonder NZ referenties kom je nergens. Dus je moet vrijwilligers werk of zwaar onderbetaald werk gaan doen om die referenties te krijgen.


De skyline van Auckland vanaf  Devonport (North Shore)

North Shore op een winterse dag
Rangitoto Island vanaf Devonport


ps. Happy Feet is aan de beterende hand en NZ staat in de kwart-finale van het WK Hockey ;-)







    Bijschrift toevoegen

woensdag 15 juni 2011

we zijn compleet

Vanochtend dan eindelijk het lang verwachte mailtje van de Ministry Of Agriculture (MAF):
 
Hi Arletta, I have now received the final laboratory test from IDC in Wellington.The good news is that the test is negative. I have just completed my release check. She appears healthy with a temperature in the normal range. Thus she can now be released to her loving family. This can now be organised with John Lee at QPS. All the best Dr Linda Hollenstein | Veterinary Technical Supervisor, Upper North Island

Eindelijk! In tranen en meteen vertrokken natuurlijk om haar op te halen.
Het weerzien was super, en emotioneel, maar vooral opgelucht dat ze oke is en blij was ons te zien.

Waar doen we haar het grootste plezier mee en hopen we dat ze vooral snel alles vergeet, het strand:




En nu ligt ze uitgeteld in haar mandje, we kunnen alleen maar raden hoeveel indrukken er de afgelopen 5 weken aan haar voorbij zijn gegaan! Ik ben blij dat ze er is!



maandag 6 juni 2011

zomaar een week verder

Tijd voelt anders deze periode. We zijn pas drie weken in Nieuw Zeeland en het lijkt zoveel langer.
We komen wel iets meer in een soort ritme dwz Philip werkt en ik doe huishoudelijke dingen. We proberen alle winkels in de omgeving uit en komen er achter dat de voordeligste winkeltjes om de hoek liggen (de Aziatische, die ook altijd open lijken te zijn).

 
Vrijdag ben ik met een ervaren bush-kenner Helen van 70 jr. een dag mee geweest op controle van vallen in de bossen van natuurgebied Waitekere. Dat viel nog niet mee! Ik heb aardig moeten aanpoten om haar bij te houden en was duidelijk niet gewend aan steil omhoog en naar beneden. Bovendien was het slecht weer, regen en wind, en was het grootste deel van de 'track', zoals dat zo
mooi heet, erg modderig.
Tijdens de ongeveer 5 uur durende wandeling moesten we vallen controleren op possums, ratten en hermelijnen. Deze dieren brengen vooral schade toe aan de vogelstand in het gebied. De vogels in NZ zijn van nature niet gewend aan natuurlijke vijanden vanaf de grond. Ze hebben door de tijd heen alleen roofvogels als vijand gekend. Ik kan me zo voorstellen dat ze de hele tijd met hun kop omhoog lopen en niet opletten wat er van beneden komt! (NZ kent ook een aantal vogelsoorten die niet eens goed functionerende vleugels hebben, want waarom zou je?)
Met de modder tot aan mijn knieen 'moe en voldaan' weer naar huis!




De kauri-boom is een sparrensoort en na het Noord-Amerikaanse redwood de grootste boomsoort ter wereld. Pas na ca. 800 jaar is de boom volwassen. Hij kan wel 50 meter hoog worden. Deze boom toevallig is onderaan 1 stam, maar loopt verder op uit in twee stammen. De kauri wordt met recht 'de heerser van het woud' genoemd. Omdat er zoveel van de kauri-bomen is gekapt voor schepen, huizen en vanwege de harslaag, zijn deze nu beschermd en kunnen alleen worden gekapt met een speciale vergunning.
Ondertussen hebben we ons in auto's verdiept en op de meest louche plek van Auckland, de haven, een auto gekocht. Er is hier een groot aanbod van  jonge tweedehands Japanse auto's, omdat Japan promoot dat men daar elke vijf jaar een nieuwe auto koopt. In de stromende regen afgelopen zaterdag mochten we zonder ook maar iets te overleggen de auto mee voor een testrit. Na verbaasd in de auto te zijn gestapt, kwamen we er al vrij snel achter dat wij zonder navigatie en kaart in de auto zaten en in Auckland niet ver zouden komen. We hebben ons maar beperkt tot een rondje in de buurt en toen besloten dat we deze gingen kopen (Mitsubishi Colt Plus). Als het goed is kunnen we hem morgen ophalen.
Zondag maar eens naar zee gewandelt, dat gaat bergafwaards in 20 minuten, terug is aanzienlijk pittiger. Maar een leuke plek, een kleine baai gericht op de lokale bevolking en opvallend met prachtig onderhouden grasvelden, wc's en douches (dat valt op in heel NZ).



En zondag na een week wachten een koelkast bezorgd gekregen. Wat ineens in dit soort situaties een klein feestje is.
Gisteren (maandag) was het Queensday, ter ere van de verjaardag van de Engelse koningin. Je merkt er niet veel van, behalve dat alle grote winkels uitverkoop houden en half Nieuw Zeeland onderweg is naar vakantiebestemmingen vanwege het lange weekend. De krant vermeldde vanochtend verbaasd dat er sinds 50 jaar geen dodelijke slachtoffers in dit Queensday-weekend zijn gevallen!
Wij zijn maar thuis gebleven en kregen bezoek van onze huisbazen, die nog even een bank en gordijnen kwamen brengen, super!



het uitzicht vanochtend vanaf ons huis