We zijn inmiddels 11 maanden hier, bijna een jaar, en het lijkt al zoveel langer.
Elke maand gaan we op de 17e uit eten met als excuus dat we tussentijds moeten evalueren. Op deze wijze hebben we al lekker wat uitgeprobeerd in de buurt en zijn we nog steeds positief over het hier zijn, ook niet onbelangrijk!
Hoe het gaat? Eigenlijk zouden we best kunnen stressen, we zijn namelijk allebei een soort van werkeloos. Niet dat we dat gevoel hebben, maar Philip is sinds een paar weken klaar met Relatieplanet en ik heb tot nu toe nog geen werk gevonden. Philip geniet nu van even niets en rommelt nog hetzelfde op de computers, dus het ziet er niet uit als niets doen! Hij zal het dan wel leuk vinden. Hij heeft wel allerlei contact gelegd in Auckland en is nog druk met het project met de immigranten, dus wie weet wat er spontaan nog gebeurt.
Zelf heb ik een paar pogingen ondernomen om werk te vinden. Ik heb gesolliciteerd op een highschool als een soort rugzakjes-begeleider van kinderen met een stoornis of handicap, helemaal nieuw voor in de sollicitatie-kleren gestoken, en niet aangenomen. Ik heb volgende week een gesprek met het bestuur van een bureau voor kinderen met autisme. Daar heb ik langer contact mee, omdat ik de coördinator had benadert een keer om uit te wisselen, zij komt ook uit NL namelijk. En ze belde een tijdje terug of ik mogelijk zwangerschapsvervanging zou willen doen voor haar. Nu heb ik inmiddels een aantal vrijwillige klussen gedaan voor ze en een beetje meegekeken met wat zij doet en nu dus een gesprek volgende week. Geen idee hoeveel kans ik maak, in elk geval ben ik door dit weer helemaal up to date op alles over Autisme!
Goed nieuws is wel dat ik inmiddels ben erkend als counsellor hier en lid ben van de NZ Coundellors Board! Met dank aan een aantal helpende brieven en contacten in NL.
Het is wel weer een beetje onderaan beginnen, want om volledig lid te worden moet je opnieuw onder supervisie 300 uur cliënten zien, en dat hebben we natuurlijk allemaal al gedaan. Maar ja, dat hoort er een beetje bij hier, dat horen we van allerlei beroepsgroepen terug.
Omdat het met werk zoeken niet zo opschiet, geen Kiwi ervaring vooral, ben ik toch maar aan het kijken of ik iets voor mezelf ga beginnen. Ik heb vier poppenhuizen en wat theaters gemaakt en nu ben ik de bende die ik heb gemaakt daarvoor aan het opruimen om een praktijkruimte van te maken.
Verder ben ik begonnen met hardlopen, nou ja, ik jog! Na Esther's bezoek en plan om misschien volgend jaar terug te komen en dan een marathon te gaan doen hier, vond ik dat ik op zijn minst ook iets moest toevoegen aan dat idee. Niet de illusie om een marathon te doen, maar 10 km moet lukken. Inmiddels heb ik vorige maand Round the Bays gelopen, een populaire run in het centrum van Auckland. Met nog ongeveer 70.000 mensen was dat een groot spektakel.
Toen het startschot afging, duurde het nog minstens 5 minuten voor we konden bewegen (ik liep met iemand uit mijn tennisteam)en nog eens 5 minuten voor het leek op een beetje tempo. Ik was uiterst tevreden met mezelf dat ik het helemaal heb gerend, ook al deed ik daar 69 minuten over. Gelukkig doet NZ graag aan certificaten en nu hangt er een heus certificaat boven mijn bureau dat ik 842e was van de vrouwen! Ik heb me al opgegeven voor een volgende loop, omdat ik anders vast de motivatie niet kan vasthouden. Er zijn hier elke week wel hardloopwedstrijden, dat is het voordeel van een land waar sport zo belangrijk is. Het meest lastige vind ik dat we hier boven aan een berg wonen en dat voor elke vorm van bewegen, fietsen en lopen, je ergens naar beneden moet en dus ook weer een keer naar boven. Philip heeft vorige week om die reden een elektrische fiets gekocht en gisteren zijn we samen gaan fietsen. Ik kan je niet vertellen hoe irritant en frustrerend het is als je zelf in de laagste versnelling probeert een berg op te komen en dat dan iemand fluitend je voorbij komt rijden! Maar het is wel een handige uitvinding, dus ik gebruik hem zelf ook maar.We zijn in Februari begonnen met Te Reo, Maori taal en cultuur. Dat wordt gratis gegeven op de universiteiten en vooral voor mijn vakgebied wordt je geacht daar iets vanaf te weten en Philip doet gezellig mee. De taal is vreselijk ingewikkeld en lijkt in niets op wat we gewend zijn. Dus hebben we ons al suf geoefend op getallen, kleuren, uitspraak en jezelf voorstellen.
Voor Philip:
Kia ora e te whanau (groet aan de familie in de ruimste zin van het woord)No Horana ahau (Ik kom uit NL)
He programmer ahau (ik ben programmeur)
Kei Browns Bay ahau e noho ana (we wonen nu in Browns Bay)
Ko Philip taku ingoa (ik heet Philip)
Voor mij:
Kia ora e hoa ma (gegroet mijn vrienden)
No Horana ahau
He Kaitohutohu ahau( ik ben counsellor)
Kei Browns Bay ahau e noho ana
Ko Arletta taku ingua
Vorige week hebben we een afsluiting gehad van dit blok en we gaan nog maar een keer hetzelfde blok doen!
We zijn nog steeds blij met het huis en de plek, al moet je best gestructureerd zijn om zoveel tuin goed te onderhouden, het groeit harder dan ik bij kan houden soms en we zijn dus niet gestructureerd genoeg weten we! Het zwembad vinden we eigenlijk een crime, alleen maar gedoe om het goed te houden, niet groen bijvoorbeeld, en dat kost bakken met geld en tijd en we doen er niets mee verder. We hebben denk ik wel 5 keer in het water gelegen, dus dat weten we zeker, dat hoeven we niet meer!
We hebben wel al veel groente uit de tuin gehaald. Nu vooral nog paprika's en wortelen en spinazie, en de bloemkool lijkt goed te groeien, maar zijn nog heel lief klein!
Vorige week ben ik twee dagen naar een workshop geweest voor counsellors met als thema rouw en verlies; altijd gezellig! Het was bij een creatief therapeut, dus vooral veel geknutseld en getekend en dat was erg leuk. Ook weer vele ideeën opgedaan en boeken en materialen gezien. Vooral de plek was super, in een heel kleine baai aan de westkust, met overnachtingen aan zee. Het was een echt uitje! Ik heb twee keer 's ochtends om 7 uur op een verlaten immens strand bij Dargaville hard gelopen, dat was super.
Volgens mij is er niet echt nieuws vanuit Nieuw Zeeland; dat containerschip ligt nog steeds in stukken voor de kust, en een deel van de containers is gered, maar lang niet alles. Happy Feet nooit meer gezien (ondankbare pinguïn) en ook geen vulkanen of aardbevingen, het is rustig! Zelfs allerlei stormen waar we voor werden gewaarschuwd hebben ons niet geraakt.
Pasen is net als in NL denk ik. Veel paaseieren en overal zoekmogelijkheden voor kinderen! Goede Vrijdag en Zondag was alles dicht en kreeg men boetes voor openen van winkels, maar ook hier is 2e paasdag uitverkoop en alles open. Grote verschil is misschien dat het hier ruim in de 20 graden is op het moment!
We hebben uit NL ook niet veel nieuws gehoord, Europa schijnt nog in crisis te zijn, maar wat we vooral horen is dat de huizenmarkt nog steeds helemaal stil ligt, en daar hebben veel mensen last van natuurlijk. We hebben laatst een goede serie uit NL gezien, lijn 32 (geloof ik), leuk om zoveel van Amsterdam te zien. Overigens heb ik ook leuke foto's gekregen van het Baarnsche Bos en zo, ook leuk om te zien.
De beesten gaan lekker, Niki wordt doof, dat vinden we vooral erg komisch, maar doet het hier erg goed met veel zwemmen en veel in de zon.
http://www.youtube.com/watch?v=euhqwbfk84g&feature=youtu.be
Donder vangt bijna dagelijks kleine hagedisjes, waar we dan stukken van terug vinden, want we denken dat ze niet te eten zijn! Hij komt met moeite 's avonds binnen, want heeft het erg naar zijn zin. We horen hem regelmatig stevig in gevecht met andere katten en dan komt hij weer thuis met een nagel er af, een hap uit zijn oor, een dikke plek op zijn kop of een manke poot, kortom, hij vermaakt zich prima.
Philip heeft inmiddels een heuse impro carrière hier. Hij zit in een gewone impro groep en ook in een groepjes waarmee ze toewerken naar een Film Noire-impro avond. In Mei gaat hij een week lang optreden, we zijn benieuwd!
Private Dick is NZ's first ever improvised film noir mystery. The Covert find and solve a mystery right in front of you. No good private eyes, dangerous dames, corrupt cops - it's all in Private Dick.
 |
| laatst was ik met Anko naar Mount Maungatautari, dat is een berggebied wat helemaal omheint is tegen allerlei soorten vijanden, zoals ratten, muizen, konijnen, katten, hermelijnen, etc. Dit alles om een aantal vogelsoorten, die bijna zijn uitgestorven een kans van slagen te geven! |
 |
| de Kaka |
 |
| We zijn in Februari naar Roger Waters 'The Wall' (Pink Floyd) geweest hier in Auckland, een super spectaculaire show waarvan je hier alleen de computers ziet, met daarachter een stukje podium, waar gaandeweg een muur werd opgebouwd, die op het eind werd afgebroken! |
