zomaar een week verder

Tijd voelt anders deze periode. We zijn pas drie weken in Nieuw Zeeland en het lijkt zoveel langer.
We komen wel iets meer in een soort ritme dwz Philip werkt en ik doe huishoudelijke dingen. We proberen alle winkels in de omgeving uit en komen er achter dat de voordeligste winkeltjes om de hoek liggen (de Aziatische, die ook altijd open lijken te zijn).

 

Vrijdag ben ik met een ervaren bush-kenner Helen van 70 jr. een dag mee geweest op controle van vallen in de bossen van natuurgebied Waitekere. Dat viel nog niet mee! Ik heb aardig moeten aanpoten om haar bij te houden en was duidelijk niet gewend aan steil omhoog en naar beneden. Bovendien was het slecht weer, regen en wind, en was het grootste deel van de 'track', zoals dat zo
mooi heet, erg modderig.
Tijdens de ongeveer 5 uur durende wandeling moesten we vallen controleren op possums, ratten en hermelijnen. Deze dieren brengen vooral schade toe aan de vogelstand in het gebied. De vogels in NZ zijn van nature niet gewend aan natuurlijke vijanden vanaf de grond. Ze hebben door de tijd heen alleen roofvogels als vijand gekend. Ik kan me zo voorstellen dat ze de hele tijd met hun kop omhoog lopen en niet opletten wat er van beneden komt! (NZ kent ook een aantal vogelsoorten die niet eens goed functionerende vleugels hebben, want waarom zou je?)
Met de modder tot aan mijn knieen 'moe en voldaan' weer naar huis!

De kauri-boom is een sparrensoort en na het Noord-Amerikaanse redwood de grootste boomsoort ter wereld. Pas na ca. 800 jaar is de boom volwassen. Hij kan wel 50 meter hoog worden. Deze boom toevallig is onderaan 1 stam, maar loopt verder op uit in twee stammen. De kauri wordt met recht 'de heerser van het woud' genoemd. Omdat er zoveel van de kauri-bomen is gekapt voor schepen, huizen en vanwege de harslaag, zijn deze nu beschermd en kunnen alleen worden gekapt met een speciale vergunning.

Ondertussen hebben we ons in auto's verdiept en op de meest louche plek van Auckland, de haven, een auto gekocht. Er is hier een groot aanbod van  jonge tweedehands Japanse auto's, omdat Japan promoot dat men daar elke vijf jaar een nieuwe auto koopt. In de stromende regen afgelopen zaterdag mochten we zonder ook maar iets te overleggen de auto mee voor een testrit. Na verbaasd in de auto te zijn gestapt, kwamen we er al vrij snel achter dat wij zonder navigatie en kaart in de auto zaten en in Auckland niet ver zouden komen. We hebben ons maar beperkt tot een rondje in de buurt en toen besloten dat we deze gingen kopen (Mitsubishi Colt Plus). Als het goed is kunnen we hem morgen ophalen.

Zondag maar eens naar zee gewandelt, dat gaat bergafwaards in 20 minuten, terug is aanzienlijk pittiger. Maar een leuke plek, een kleine baai gericht op de lokale bevolking en opvallend met prachtig onderhouden grasvelden, wc's en douches (dat valt op in heel NZ).

En zondag na een week wachten een koelkast bezorgd gekregen. Wat ineens in dit soort situaties een klein feestje is.
Gisteren (maandag) was het Queensday, ter ere van de verjaardag van de Engelse koningin. Je merkt er niet veel van, behalve dat alle grote winkels uitverkoop houden en half Nieuw Zeeland onderweg is naar vakantiebestemmingen vanwege het lange weekend. De krant vermeldde vanochtend verbaasd dat er sinds 50 jaar geen dodelijke slachtoffers in dit Queensday-weekend zijn gevallen!
Wij zijn maar thuis gebleven en kregen bezoek van onze huisbazen, die nog even een bank en gordijnen kwamen brengen, super!

het uitzicht vanochtend vanaf ons huis